2020 μια χρονιά πολύ διαφορετική από τις άλλες!
Για μένα 2020 είναι μια χρονιά πολύ διαφορετική από όσες έχουμε ζήσει μέχρι τώρα. Οι λόγοι είναι πολλοί, και στην πλειονότητά τους πάρα πολύ ευχάριστοι.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή!
Θα σας πάω λιγάκι πριν το 2020, και πιο συγκεκριμένα στις 25 Νοεμβρίου του 2019 της Αγίας Αικατερίνης, μεγάλη η χάρη της! Αυτή η μέρα υπήρξε σταθμός για τη δική μου σταδιοδρομία, γιατί υπερασπίστηκα τη διδακτορική μου διατριβή. Δίκαια θα αναρωτηθεί κάποιος τι είναι η υπεράσπιση της διδακτορικής διατριβής; Η υπεράσπιση της διδακτορικής διατριβής είναι μια διαδικασία αξιολόγησης, της έρευνας που έκανε κάποιος στη διάρκεια του διδακτορικού του, και κατά πόσο αυτή η έρευνα πρόσθεσε κάτι νέο στην υπάρχουσα γνώση. Η επιτροπή που αξιολογεί την έρευνα κρίνει αν ο/η υποψήφιος/α διαθέτει τις απαραίτητες γνώσεις και δεξιότητες για να λάβει τον τίτλο του Dr of Philosophy. Βέβαια, η υπεράσπιση της διατριβής στη Σκωτία δεν σημαίνει αυτόματα ότι μπορείς να χρησιμοποιείς τον τίτλο του Δρ, γιατί τον τίτλο τον λαμβάνεις επίσημα στην ορκωμοσία. Ταυτόχρονα η επιτροπή προτείνει μικρές αλλαγές και κάνει κάποιες συστάσεις για το τελικό κείμενο της διατριβής. Όπως αντιλαμβάνεστε, αυτό προϋποθέτει, κάμποση δουλεία, αρκετή υπομονή και πολλή γραφειοκρατία. Στην περίπτωσή μου, λοιπόν, ενημερώθηκα επίσημα τέλος Δεκεμβρίου του 2019 για τις διορθώσεις που έπρεπε να γίνουν στο κείμενο της διατριβής μου.
Ταυτόχρονα, με τη ζωή να κυλάει στους κανονικούς ρυθμούς, εγώ να διορθώνω το κείμενο της διατριβής μου και να στέλνω αιτήσεις για δουλειά σε διάφορες ερευνητικές ομάδες ανά την Ευρώπη, τα νέα έκαναν λόγο για την ανακάλυψη ενός νέου ιού στην Κίνα, καθώς και για την αυξημένη διασπορά του.
Τελείωσα, λοιπόν, τις διορθώσεις και υπέβαλα το τελικό κείμενο στις 14 Φλεβάρη, του Αγίου Βαλεντίνου, γιατί είμαι και ρομαντική τρομάρα μου! Παράλληλα, βοηθούσα όσο γινόταν στις προετοιμασίες του γάμου της αδερφής μου, που για κάποιο λόγο επέλεξε να παντρευτεί χειμώνα, λες και είχε διαίσθηση ότι κάτι θα άλλαζε.
Στις 19 Φλεβάρη, έλαβα ένα email μέσω του οποίου με προσκαλούσαν για ηλεκτρονική συνέντευξη στις 24 Φλεβάρη, την επόμενη του γάμου. Αυτή ήταν ίσως η πιο ενδιαφέρουσα συνέντευξη στην οποία έχω βρεθεί. Η κουβέντα ξεκίνησε απλά και για να σπάσει ο πάγος, με ρώτησαν πως πέρασα το Σαββατοκύριακο. Ήμουν απόλυτα ειλικρινής, και η αντίδραση των καθηγητών ήταν για φωτογραφία. Η κουβέντα που ακολούθησε ήταν πολύ ενδιαφέρουσα, αν και τελικά δεν πήρα τη θέση.
Πάντα έχω την τάση να ρωτάω τι θα μπορούσα να κάνω για να βελτιωθώ. Από τη συγκεκριμένη συνέντευξη, έλαβα μια μεγάλη λίστα από συστάσεις. Οι συστάσεις, δεν αφορούσαν επιστημονικά θέματα, αλλά θέματα που δεν μου είχαν περάσει καν απο το μυαλό. Με απλά λόγια, οι συστάσεις μου άνοιξαν τα μάτια, και με βοήθησαν στις επόμενες συνεντεύξεις.
Στις 26 Φλεβάρη, ανακοινώθηκε το πρώτο κρούσμα SARS-Cov-2, στην Ελλάδα, και συγκεκριμένα στη Θεσσαλονίκη, όπου ζούσα. Κάτι ήξερε η αδερφή μου και οργάνωσε το γάμο της τον Φλεβάρη. Περίπου 2 εβδομάδες μετά, άρχισε το πρώτο lockdown.
Μαζί με το lockdown, με πήρε και μένα η κάτω βόλτα. Το βασικό πρόβλημα ήταν ότι μαζί με το lockdown, πάγωσαν και όλες οι ανακοινώσεις για θέσεις εργασίας στον τομέα της έρευνας. Έτσι, βρέθηκα με άπειρο χρόνο στα χέρια μου, αλλά δυστυχώς δεν είχα κάπου να τον διοχετεύσω. Παράλληλα, ο αριθμός των κρουσμάτων μεγάλωνε, ενώ, στις καθημερινές συνεντεύξεις οι γιατροί που πολύ συχνά δέχονταν ερωτήσεις μακριά από το πεδίο των γνώσεών τους, δυστυχώς σπάνια απαντούσαν ότι δεν γνωρίζουν.
Παράλληλα, με όλους τους περιορισμούς, άκουγα ανθρώπους στον περίγυρό μου να εκφράζουν τις απόψεις τους για διάφορα βιολογικά θέματα. Και στην πλειονότητά τους οι απόψεις αυτές ήταν λανθασμένες και, δυστυχώς, οι περισσότεροι δεν δέχονταν να ακούσουν μια τεκμηριωμένη άποψη.
Έτσι λοιπόν, μιας και είχα υπερβολικά πολύ ελεύθερο χρόνο αποφάσισα να τον διοχετεύσω σε κάτι δημιουργικό και παράλληλα εκπαιδευτικό. Βέβαια το εγχείρημα που είχα στο μυαλό μου ήταν πολύ μεγάλο για να το πραγματοποιήσω μόνη μου. Έτσι έκανα κάτι πάρα πολύ απλό. Μοιράστηκα την ιδέα μου σε ομάδες βιολόγων στο Facebook.
Στην ιδέα μου ανταποκρίθηκαν οκτώ νέοι άνθρωποι εκ των οποίων τους δύο, τον Γιώργο και την Κατερίνα Τσιόκα έτυχε να τους γνωρίζω προσωπικά. Τους υπόλοιπους, δηλαδή την Αθηνά, το Δαμιανό, τη Δανάη, τη Μαρία, την Κατερίνα Καραγιάννη και την Νικολέτα τους γνώρισα καθώς αρχίσαμε να δουλεύουμε.
Το εγχείρημά μας ονομάστηκε ΒιοΛόγια.
Για να στηθούν, λοιπόν, τα ΒιοΛόγια, η ομάδα δούλεψε πολύ και έμαθε πολλά. Το πρώτο βήμα ήταν να δημιουργηθεί η ιστοσελίδα, η οποία με πολλή δική μας προσπάθεια, αλλά και δική σας υποστήριξη, έχει αποκτήσει ένα αναγνωστικό κοινό το οποίο αυξάνεται μέρα με τη μέρα.
Βέβαια, τα ΒιοΛόγια δεν ήταν το μοναδικό μου επίτευγμα αυτή τη χρονιά. Δυο μέρες αφού τα ΒιοΛόγια ανέβηκαν στο διαδίκτυο, δηλαδή στις 9 Ιουλίου, ορκίστηκα επίσημα. Βέβαια δεν ξέρω αν μπορεί κάποιος να το πει ορκωμοσία, αφού το πτυχίο μου ήρθε στο σπίτι με το ταχυδρομείο, μετά από ενάμιση μήνα. Από τις 9 Ιουλίου βέβαια μπορώ πλέον να χρησιμοποιώ επίσημα τον τίτλο Δρ, και σύμφωνα με το πανεπιστήμιο, μπορώ να παρευρεθώ σε κάποια από τις επόμενες ορκωμοσίες. Πραγματικά ελπίζω να μπορέσω να ορκιστώ τον Ιούλιο του 2021, γιατί θέλω μια φωτογραφία με την επίσημη τήβεννο του Napier με φόντο το κάστρο του Εδιμβούργου, είπαμε είμαι ρομαντική!
Παράλληλα με τη λήξη του πρώτου lockdown, άρχισαν πάλι να κινούνται τα πράγματα στον τομέα της έρευνας. Βέβαια, οι θέσεις ήταν πολύ περιορισμένες, και οι χρηματοδοτήσεις, επίσης. Παρόλα αυτά εγώ είχα τα μάτια μου ανοιχτά, και εκμεταλλευόμουν κάθε ευκαιρία που με ενδιέφερε. Έτσι, τέλη Ιουλίου προέκυψε μια ερευνητική θέση στο Πανεπιστήμιο του Linköping, στη Σουηδία. Την προκήρυξη της θέσης τη βρήκα εντελώς τυχαία στο ResearchGate, που είναι κάτι σαν το Facebook των επιστημόνων. Στις αναζητήσεις μου, δεν χρησιμοποιούσα πότε το ResearchGate, γιατί οι αναζητήσεις εργασίας σε αυτό δεν είναι ιδιαίτερα εύκολες. Για αυτό και τη θέση στο Πανεπιστήμιο του Linköping, στη Σουηδία την βρήκα δυο εργάσιμες πριν την ημερομηνία λήξη υποβολής αιτήσεων. Επικοινώνησα άρων άρων με την υπεύθυνη καθηγήτρια για να μάθω περισσότερες λεπτομέρειες, και τελικά έκανα αίτηση. Πέρασα από 2 κύκλους συνεντεύξεων και τελικά μου προσέφεραν τη θέση.
Αφού έλυσα κάποια διαδικαστικά προβλήματα, έκλεισα αεροπορικά εισιτήρια και ξενοδοχείο, και στις 26 Οκτωβρίου, του Αγίου Δημητρίου, πέταξα για το Linköping. Και τότε στάθηκα τυχερή, γιατί πρόλαβα να φύγω από τη Θεσσαλονίκη μερικές μέρες πριν το δεύτερο lockdown. Στις 2 Νοεμβρίου ξεκίνησα να εργάζομαι στη νέα μου θέση. Στους 2 μήνες που δουλεύω έμαθα πολλά και έχω να μάθω ακόμη περισσότερα το επόμενο διάστημα.
Το 2020 είναι μια χρονιά πολύ διαφορετική για την ανθρωπότητα, αλλά εκτός από την πανδημία του SARS-Cov-2, υπάρχουν γύρω μας πολλές ιστορίες που δείχνουν ότι η ζωή προχωρά, ακόμη και αν οι ρυθμοί είναι διαφορετικοί από αυτούς που έχουμε συνηθίσει.
Εκτός από τις δικές μου προσωπικές επιτυχίες, το 2020 η παγκόσμια επιστημονική κοινότητα σημείωσε όχι μια αλλά τέσσερεις τεράστιες επιτυχίες. Επιστήμονες διαφόρων ειδικοτήτων συνεργάστηκαν και κατώρθωσαν να αναπτύξουν τέσσερα διαφορετικά εμβόλια ενάντια του SARS-Cov-2.
Ελπίζω, μέσα στο 2021 η ζωή να γυρίσει στους συνηθισμένους της ρυθμούς και η πανδημία να γίνει μια ανάμνηση.