Podcasts
Οκτώβριος
01.10.2020
#σανσήμερα το 1947, γεννήθηκε ο Ισραηλινός βιολόγος και ερευνητής γιατρός Aaron Ciechanover. Τιμήθηκε με Νόμπελ Χημείας το 2004 για την ανακάλυψη του μηχανισμού της ουβικιτινίωσης.
Εκτός από την παραγωγή των πρωτεϊνών, η έγκαιρη καταστροφή τους, είναι άκρως σημαντική για την ομοιόσταση των οργανισμών. Ένα μόριο ουβικιτίνης κολλάει στην πρωτεΐνη που πρέπει να καταστραφεί, σαν ένα ταμπελάκι που την σηματοδοτεί για καταστροφή μέσα στις κατάλληλες κυτταρικες δομές. Τα κομματάκια από την αποδόμηση της πρωτεΐνης θα χρησιμοποιηθούν για την κατασκευή άλλων κυτταρικών ουσιών, συμβάλοντας στην «ανακύκλωση» που κάνουν τα κύτταρα.
Ο Ciechanover αρχικά ξεκίνησε με σπουδές κλασσικής Ιατρικής τόσο για λόγους βιοποριστικούς αλλά και «αποφεύγοντας» την επιστήμη της βιολογίας, παρόλο που του κέντριζε από νωρίς το ενδιαφέρον. Δήλωνε, χαρακτηριστικά, ότι η βιολογία ήταν ένας χώρος τόσο ανεξερεύνητος που ταυτόχρονα τον «φόβιζε» και ενθουσίαζε. Τελικά όμως, η αγάπη και περιέργειά του για την βιολογία τον οδήγησε να ακολουθήσει ερευνητική πορεία στον χώρο της βιοχημείας, ενώ στις αρχές του ‘80, μαζί με τους Avram Hershko και Irwin Rose, απέδειξαν τον ρόλο της ουβικιτίνης. Σήμερα είναι ερευνητής και καθηγητής στην γενέτειρά του, το Ισραήλ, στο Πανεπιστήμιο Technion.
14.10.2020
#σανσήμερα το 1946 γεννήθηκε ο Αμερικάνος γενετιστής, βιοχημικός και επιχειρηματίας John Craig Venter. Έχει θεωρηθεί ως ένα από τα 100 άτομα με την πιο μεγάλη επιρροή παγκοσμοίως.
Το 1998 ίδρυσε την Celera Genomics, εταιρία που επιτάχυνε την αποκωδικοποίηση του ανθρώπινου γονιδιώματος, δημιουργώντας μια βάση δεδομένων που μπορεί να προβλέψει την γενετική μας προδιάθεση σε νοσήματα πχ καρκίνο, άνοια κτλ. Η διαδικασία αυτή ολοκληρώθηκε το 2003 έπειτα από συνεργατική δουλειά με ακόμη μία ομάδα (F. Collins - National Health Institute). Εκτός από το ανθρώπινο γονιδίωμα, ο Venter συνέβαλε στην αποκωδικοποίηση του γονιδιώματος και άλλων οργανισμών, όπως ο αρουραίος, το ποντίκι και η φρουτόμυγα.
Το 2006, ίδρυσε το «J. Craig Venter Research Institute (JCVI)», ένα μη κερδοσκοπικό οργανισμό που προωθεί την έρευνα. Για παραπάνω πληροφορίες σχετικά με το ινστιτούτο και την έρευνα που διεξάγει: https://www.jcvi.org/.
02.10.2020
#σανσήμερα το 1933 γεννήθηκε ο Άγγλος βιολόγος Sir John Bertrand Gurdon, που σήμερα διαμένει στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Ασχολήθηκε με τον τομέα της Αναπτυξιακής Βιολογίας και κύρια ερευνητικά ενδιαφέροντά του είναι η μεταμόσχευση των κυτταρικών πυρήνων και η κλωνοποίηση. Το 2012 απονεμήθηκε στον Gurdon, μαζί με τον Shinya Yamanaka, το Νόμπελ Φυσιολογίας και Ιατρικής για την ανακάλυψη του «Επαναπρογραμματισμού των ώριμων κυττάρων σε πολυδύναμα βλαστικά κύτταρα».
Με δύο λόγια, ο Gurdon κατάφερε να «γυρίσει» τα ώριμα κύτταρα πίσω στο ταξίδι της βλαστικότητάς τους ανοίγοντας έτσι νέους ορίζοντες στην έρευνα. Επίσης, το 1958, κατάφερε να κλωνοποιήσει έναν βάτραχο Xenopus, χρησιμοποιώντας κυτταρικό πυρήνα από σωματικά κύτταρα ενός γυρίνου.
21.10.2020
#σανσήμερα γεννήθηκε ο Alfred Bernhard Nobel, Σουηδός χημικός, μηχανικός, μεγάλος εφευρέτης και επιχειρηματίας, από τον οποίο καθιερώθηκαν και τα ομώνυμα βραβεία Νόμπελ.
Σπούδασε στη Ρωσία και στις ΗΠΑ, ασχολήθηκε κυρίως με τις εκρηκτικές ύλες. Κατοχύρωσε 355 διαφορετικές πατέντες, με τον δυναμίτη να είναι η διασημότερη. Παράλληλα διατηρούσε επιχειρήσεις σε Αμερική και Ευρώπη.
Μεγάλο τμήμα της περιουσίας που έκανε, το διέθεσε για την καθιέρωση των βραβείων Νόμπελ, καθώς και για φιλανθρωπικούς και ερευνητικούς σκοπούς σε διάφορα ιδρύματα. Ο Νόμπελ ήταν κλειστός χαρακτήρας, ενώ πέρασε και περιόδους κατάθλιψης. Εκτός από τα παραπάνω ασχολήθηκε και με τη φιλοσοφία και τη λογοτεχνία.
24.10.2020
#σανσήμερα το 1632 γεννήθηκε ο Ολλανδός έμπορος και επιστήμονας Antonie van Leeuwenhoek. Παρόλο που ήταν αυτοδίδακτος, λόγω της καινοτόμου ερευνητικής δουλειάς του ονομάστηκε ως ο «Πατέρας της Μικροβιολογίας».
Ενώ εργαζόταν στο μαγαζί του ως υφασματέμπορος, ο van Leeuwenhoek ήθελε να δει την ποιότητα του νήματος καλύτερα από αυτό που ήταν δυνατό χρησιμοποιώντας τους μεγεθυντικούς φακούς της εποχής. Έτσι έφτιαξε τους δικούς του λειτουργικούς φακούς μικροσκοπίου, αλλάζοντας τα δεδομένα στην ιστορία της μικροσκοπίας.
Συνολικά έφτιαξε 500 οπτικούς φακούς μικροσκοπίων, ενώ ήταν ο πρώτος που μελέτησε κάτω από το μικροσκόπιο ερυθρά αιμοσφαίρια, τους ζυμομύκητες και τα σπερματοζωάρια. Ο van Leeuwenhoek δεν αναγνωρίζεται μόνο για τις επαναστατικές ανακαλύψεις του στην μικροσκοπία, αλλά, και για την συμβολή του στην εγκαθίδρυση της μικροβιολογίας ως επιστημονικό κλάδο.
30.10.2020
26.10.2020
#σανσήμερα το 1923 γεννήθηκε ο Βρετανός ζωολόγος και ψυχολόγος Robert Hinde.
Ο Robert Hinde έχει συμβάλλει σημαντικά στη μελέτη της συμπεριφοράς των ζώων, παντρεύοντας την ηθολογία και την ψυχολογία, αλλά και για τις μελέτες του στα πρωτεύοντα, την ψυχιατρική και την ανθρωπολογία. Έζησε στην πόλη Norwich και αποφοίτησε από το St. John's College όπου τον κέρδισαν τα πεδία της χημείας, της φυσιολογίας και της ζωολογίας. Παράλληλα με τις σπουδές του απασχολούνταν στην γραμματεία του Cambridge Bird Club.
Οι ώρες που περνούσε παρατηρώντας τα πτηνά ήταν το ερέθισμα για την παρατήρηση και τη μελέτη της συμπεριφοράς τους. Έτσι, το επίκεντρο της πρώιμης καριέρας του, μεγάλο μέρος του οποίου πέρασε ως επιμελητής του Ορνιθολογικού Σταθμού του Πανεπιστημίου του Cambridge, ήταν η μελέτη των πτηνών. Στην πορεία, όμως, έστρεψε την προσοχή του στις ηθολογικές μελέτες των πρωτεύοντων και του ανθρώπου, συμμετέχοντας στην ομάδα του John Bowlby.
Σε όλη τη διάρκεια της ακαδημαϊκής του καριέρας παρέμεινε στο Πανεπιστήμιο του Cambridge και St John's College. Ως εξέχον μέλος της Βρετανικής Ανθρωπιστικής Ένωσης συμμετείχε ενεργά σε δημόσιο διάλογο για την επιστήμη και τη θρησκεία. Χωρίς αμφιβολία, ο Robert Hinde είχε την περιέργεια να παρακολουθεί συμπεριφορές, με φτερά ή χωρίς, να τις αναλύει και να βρίσκει το μοτίβο πίσω από αυτές.
#σανσήμερα το 1928 γεννήθηκε ο Αμερικάνος Μικροβιολόγος και Μοριακός Βιολόγος Daniel Nathans.
Σπούδασε Χημεία στο Πανεπιστήμιο του Delaware, έπειτα Ιατρική στο Πανεπιστήμιο της Washington και συνέχισε τη σταδιοδρομία του συνδυάζοντας τη διδασκαλία, την έρευνα αλλά και τη θεραπεία ασθενών. Ο Nathans γρήγορα ανακάλυψε το πάθος του για τη βιοχημική έρευνα, οπότε αποφάσισε να συνεχίσει την ερευνητική αλλά και την ακαδημαϊκή του πορεία ως καθηγητής στο τμήμα Μικροβιολογίας του Πανεπιστημίου Johns Hopkins, εστιάζοντας στη μελέτη ογκοϊών, όπως ο SV40, ως μοντέλα για τον προσδιορισμό της μοριακής βάσης του καρκίνου.
Η πρωτοποριακή του έρευνα τον οδήγησε στην απόκτηση του βραβείου Νόμπελ Φυσιολογίας και Ιατρικής – το οποίο μοιράστηκε με τους Hamilton Smith και Werner Arber το 1978 – για την «ανακάλυψη των ενζύμων περιορισμού και την εφαρμογή τους σε προβλήματα μοριακής γενετικής».
Ο Nathans, λοιπόν, χρησιμοποίησε ένζυμα περιορισμού για να κόψει το DNA του ιού SV40, να μελετήσει τα συστατικά του, και τελικά να χαρτογραφήσει το γονιδίωμα του ιού. Έκτοτε τα ένζυμα περιορισμού έγιναν θεμελιώδη εργαλεία της Μοριακής Βιολογίας με σημαντικές εφαρμογές στη χαρτογράφηση γονιδίων, στην αλληλούχιση, και στην τεχνολογία του ανασυνδυασμένου DNA.